แม้จะมีจำนวนแรงงานไทยลดลงค่อนข้างมากหากเทียบกับจำนวนแรงงานเมื่อหลายสิบปีก่อน แต่ไต้หวันยังคงเป็นตลาดแรงงานไทยที่สำคัญที่สุด โดยแรงงานเข้ามาทำงานในภาคการผลิต (อุตสาหกรรม) ก่อสร้าง เกษตร และภาคสวัสดิการสังคม (ผู้อนุบาล/ผู้ช่วยงานบ้าน) และทำงานกระจายอยู่ตามเมืองต่างๆ โดยส่งเงินตรากลับประเทศไทยได้เป็นเงินไม่ต่ำกว่าปีละ 6,000 ล้านบาท 

จากสถิติกระทรวงแรงงานไต้หวัน (ธันวาคม 2565) มีแรงงานต่างชาติทั้งสิ้น 728,081 คน เป็นแรงงานอินโดนีเซีย 250,114 คน ฟิลิปปินส์ 154,806 คน ไทย 66,976 คน และเวียดนาม 256,182 คน  

แรงงานไทยส่วนใหญ่ทำงานในภาคการผลิต รองลงมาคือภาคก่อสร้าง ภาคสวัสดิการสังคม และภาคเกษตร ตามลำดับ จากข้อมูลจะเห็นว่าแรงงานไทยเข้ามาทำงานในภาคก่อสร้างสูงที่สุดหากเปรียบเทียบกับแรงงานชาติอื่นๆ ในขณะที่ทำงานในภาคการเกษตร/ประมง/เพาะปลูก/เลี้ยงสัตว์ น้อยที่สุด ซึ่งแรงงานชาติอื่นๆ ส่วนใหญ่จะทำงานประมง (ออกทะเล) ไทยยังไม่อนุญาตให้แรงงานทำงานประมงในไต้หวัน สำหรับภาคสวัสดิการสังคม แรงงานอินโดนีเซียครองสัดส่วนสูงสุด ส่วนไทยส่วนใหญ่เป็นผู้อนุบาลรายเดิมที่นายจ้างให้ความเชื่อใจ 

หากจำแนกแรงงานไทยตามภาคการผลิต พบว่าแรงงานไทยถูกว่าจ้างให้เข้ามาทำงานในอุตสาหกรรมสูงสุด 3 ลำดับ คือ 1) โลหะ (โลหะและผลิตภัณฑ์ที่ทำจากโลหะ)  2) ชิ้นส่วนยานยนต์/พาหนะ และ 3) อิเล็กทรอนิกส์ (ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ คอมพิวเตอร์และผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์)